Haast u!!!

Er zijn weer kaartjes te krijgen voor het optreden van Voicst in het Patronaat. De kleine zaal waar het concert aanvankelijk zou plaatsvinden was duidelijk té klein, binnen no time uitverkocht. Verplaatsen dan maar, naar de grote zaal. Het zat er eigenlijk ook wel in na de overweldigende ontvangst van de nieuwe cd "A tale of two devils".

Volkskrant: Het blijft overal Voicst: stekelig en vaak gejaagd, maar altijd met gevoel voor een pakkende melodie (High As An Amsterdam Tourist, Feel Like A Rocket). Frontman Tjeerd Bomhof schudt melodielijnen uit zijn mouw die je na twee platen al als 'typisch Voicst' identificeert.Van ADHD-bandje tot intelligente, maar toegankelijke gitaarband. Voicst heeft het 'm geflikt.

Kindamuzik: Verdomme, ze hebben het geflikt. Voicst komt met een opvolger die het debuut 11-11 ruimschoots overtreft. Een plaat vol pop, energieke gitaarsongs en een paar oprechte ballads met en voor gevoelige snaren.

Parool: Gaat 2008 het jaar van Voicst worden? Met nog ruim elf maanden te gaan lijken de tekenen alvast veelbelovend. De Amsterdammers triomfeerden op het Noorderslagfestival, hun nieuwe single Everyday I work on the road is een megahit op 3FM en het tweede Voicst-album, dat ruim een week geleden verscheen, overtreft hun debuutplaat op adembenemende wijze.

Oor: ADHD-rock. Die term zullen we vanaf nu niet meer in de buurt van de naam Voicst terugzien. Jarenlang gold het als de perfecte beschrijving voor dit Amsterdamse trio, dat met zijn catchy rocksongs en energieke optredens uitgroeide tot een van Nederlands beste livebands.

....en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Maar wat hebben we allemaal aan dit verbale geweld? Gewoon gaan aanstaande vrijdag: LIVE IS LEUKER! (TH)

The Choir

De tweede serie van de televisie documentaire The Choir op BBC 2 is bijna afgelopen. Het programma is tot nu toe niet uitgezonden door de Nederlandse televisie en daarom zal ik proberen samen te vatten waar het over gaat.
De ster van het programma is in de eerste plaats koordirigent Gareth Malone. Voor mijn gevoel legt hij zichzelf een bijna onmogelijke uitdaging op. Hij probeerde in de eerste series een koor van tieners op te richten van een middelbare school in een buitenwijk van Londen. Northolt High School is een comprehensive school - een comprehensive school is vergelijkbaar met een VMBO in Nederland - waar muziek nauwelijks een rol speelt en klassieke muziek al helemaal niet bekend is. Binnen zes maanden vormde hij een koor van de leerlingen en bracht ze op een niveau dat goed genoeg was om mee te doen aan de World Choir Games in China!.
In de tweede serie is Gareth Malone tijdelijk in dienst bij een jongens school in Leicester: Lancaster School. Het niveau van deze school is vergelijkbaar met dat van Northolt maar in dit geval zijn de leerlingen allemaal jongens en de school is gespecialiseerd in sport, vooral voetbal en rugby is erg belangrijk. Samenzang werd in de jaren '70 afgeschaft op de Lancaster School. De meeste jongens vinden zingen iets voor meisjes, maar Malone laat zich niet uit het veld slaan.
Hij vormt een koor van 100 leerlingen en probeert ze klaar te stomen voor een optreden in het prestigieuse Royal Albert Hall. Bovendien vormt hij een koor van de leerkrachten van de school. Grappig genoeg is non-enthousiasme van de leerkrachten vergelijkbaar met dat van de leerlingen.
Natuurlijk haalt hij zowel de leerlingen als de leerkrachten uiteindelijk over te zingen.
Prachtige televisie! Maar is het niet "too good to be true", alleen een sprookje? Werkt dit project omdat iedereen graag op televisie wil optreden?

Wat is het realiteit-gehalte van een documentaire als deze? Mijn vrouw werkte tot voor een paar jaar in het onderwijs in een VMBO school en zei tegen mij dat zoiets zo onrealistisch is dat het alleen haalbaar is met genoeg televisiecamera's in de nabijheid en meer geld dan je ooit normaal gesproken zou kunnen verzamelen voor zo'n project.
Misschien heeft ze gelijk maar ik bekijk de serie heel anders.

Voor mij is het minder belangrijk om te weten dat het project van The Choir werkelijk realistisch is zonder de poespas van de televisie camera's . Ik vind het geweldig dat een musicus zoals Gareth Malone, een jonge koordirigent bij de London Symphony Orchestra muziek wil bijbrengen aan een groep vmbo jongeren . Het lukt hem zelfs om de jongeren te enthousiameren voor klassieke muziek. Misschien is de enthouisame van tijdelike aard. Dat is ook niet zo erg. Wordt alles na de series hetzelfde als ervoor? Ik denk het niet. Een ervaring als deze in een koor vergeet je niet zomaar. En inderdaad de serie heeft het leven van een aantal kinderen écht veranderd. Luister naar wat de jongens zelf zeggen voor en na het project.

Ik zie deze programma's als een enorme inspiratiebron voor muziekdocneten in het voorgezet onderwijs. Het is mogelijk om kinderen die nooit actief met muziek zijn geweest te laten zingen en dan samen in een koor. De noodzaak om muziek een belangrijke plaats te geven in het (voortgezette) onderwijs in Nederland is zelfs nijpender dan in Engeland.
Uw laatste kans om The Choir te zien is vrijdag 22 februari op BBC 2 om 22.00 uur - het laatste programma van de tweede serie.

Focus Marokko

Misschien is het al uit andere bron tot u gekomen: de reizende tentoonstelling "Focus Marokko" in de Stadsbibliotheek. De presentatie biedt het publiek een unieke kennismaking met de rijke culturele traditie van Marokko en laat onder andere zien hoe hedendaagse kunstenaars zich door die traditie laten inspireren! De Marokkaanse muziek komt in deze tentoonstelling ook ruim aan bod. Een scala aan muziekinstrumenten, film- en geluidsfragmenten is te zien en te horen.

"De verschillende bevolkingsgroepen in Marokko hebben door de eeuwen heen eigen muziek- en dansstijlen ontwikkeld, die elkaar onderling weer beïnvloed hebben. Vele volken en culturen hebben hun sporen achtergelaten in Marokko, zoals de Feniciërs, Romeinen, Byzantijnen, Arabieren, Sub-Sahara volkeren, moslims uit Andalusië en joden. Zij hebben aan de cultuur van de oorspronkelijke Amazighbevolking nieuwe impulsen toegevoegd. Dat hoor je terug in de muziek."

bron: Focus Marokko

In het kader van deze tentoonstelling organiseert de bibliotheek op woensdag 5 maart ook een workshop Arabische percussie voor kinderen vanaf 8 jaar. (TH)

Haarlem maakt muziek

Huismuziek, vereniging voor muziek en instrumentenbouw - Huismuziek


Barbara Karst, initiatiefneemster van dit fetival, heeft door haar arrangementen met veel creativiteit Charpentier, Händel en Bach toegankelijk gemaakt voor zowel ervaren spelers en zangers als ook voor beginners. Ze wil de brug slaan tussen geoefende (blad)muzikanten en diegenen die bezig zijn via de improvisatie hun weg in de muziek te vinden. Dit festival - bedoeld als pilotproject - zal muziek maken hopelijk tot een alles bindende ervaring maken voor de deelnemers.

Blogged with Flock

Benny Neyman overleden

Na een kort ziekbed is de Maastrichtse zanger Benny Neyman overleden. In de jaren tachtig behoorde Neyman tot de populairste zangers van Nederland. Hij scoorde hits als Ik Weet Niet Hoe, Vrijgezel en Waarom Fluister Ik Je Naam Nog. Neyman is 56 jaar oud geworden.

MuziekWeb - Centrale Discotheek Rotterdam

Blogged with Flock

Vaarwel...

Boudisque Amsterdam vanaf 29 maart verleden tijd

Zoals gisteren reeds gemeld sluit Boudisque na 40 jaar de deuren. Vandaag is bekendgemaakt dat de sluiting op 29 maart een feit is. Het afgelopen jaar bracht de winkel aan de Haringpakkerssteeg in Amsterdam een onverwacht scherpe daling van de omzet. Eigenaar Richard van der Veen noemt het massale downloaden als de belangrijkste oorzaak. "Tot vorig jaar groeide de omzet in dvd en was de cd-verkoop stabiel. In de eerste helft van 2007 stortte de verkoop van hiphop en reggae in en in de tweede helft de rest."De steeds verdere teruggang van het winkelgebied 'Kop Nieuwendijk'speelt volgens Van der Veen ook een rol. "Het is verworden tot een monocultuur gericht op toeristen, waardoor de oorspronkelijke winkeliers verdwijnen."

Het huidige huurcontract van Boudisque Amsterdam loopt deze maand af. "Door de eisen van de verhuurder is het afsluiten van een nieuwe huurovereenkomst niet haalbaar", aldus Van der Veen. "Toen ik begin december de gesprekken startte met onze accountant had ik deze situatie niet verwacht. We staan al jaren op Lowlands en daar verkochten we elke editie zo'n 12.000 units in tweeënhalve dag. Daardoor keek ik altijd positief naar de toekomst. Maar nu bleek onderaan de streep een cijfer te verschijnen waar we niet mee verder konden. Dat was het moment om heel scherp, koud en koel naar de cijfers te gaan kijken. Natuurlijk is er ook een grote emotionele lading, niet alleen bij mij, maar ook bij werknemers waarvan er velen al jaren hier werken."Of Boudisque dit jaar wel aanwezig is op Lowlands, is nog niet bekend. Van der Veen: "Het is niet opportuun om erover na te denken, laat staan er uitspraken over te doen."

Boudisque heeft ook vestigingen in Utrecht en Nijmegen, en exploiteert een webwinkel. In Utrecht ligt het zwaartepunt van de omzet op klassiek, jazz en film. In Nijmegen wordt uitsluitend film verkocht. Beide vestigingen en de internetwinkel hebben een stabiele omzet en blijven open. Momenteel wordt volgens Van der Veen serieus gekeken of er personeel bij andere vestigingen terechtkan. Over zijn eigen toekomst heeft hij nog niet nagedacht. "Dat heeft op dit moment geen prioriteit."

Bron: Entertainment Business, 5 februari 2008

Jazztrio Muis

Afgelopen zondag las ik in het krantje Haarlem op Zondag een korte aankondiging van het Jazztrio Muis in café Cicero. Nooit van gehoord (van het trio, wel van Cicero). Het bleek te gaan om een trio bestaande uit zang, altviool en gitaar. Ik was benieuwd en ach, valt het tegen, een lekker koud biertje aan het eind van een zondagmiddag valt nooit te versmaden. Maar gelukkig werd ik positief verrast door leuke eigen interpretaties van nummers als Dindi, Nuages, Time after time (van Jule Styne/Sammy Cahn, niet het nummer van Cyndi Lauper), On green Dolphin street en andere bekende jazzstandards uit The Great American Songbook. De zangeres had een mooie stem en een goede timing, en er waren leuke vioolsolo's. Het is altijd leuk om mensen te horen die een eigen invulling weten te geven aan de muziek die ze maken. De zangeres vertelde me ook dat ze soms nummers wat moeten aanpassen om het in deze kleine en bijzondere bezetting spannend te laten klinken en dat is goed gelukt. Helaas had ik een andere afspraak, waardoor ik de tweede set moest missen.
Mocht je door bovenstaande nieuwsgierig zijn geworden, je kunt ze gaan zien en horen, zondag 17 februari van 17.00 - 19.30 uur in Jazz Cafe "De non", A. Verherentstraat 1 in Heemskerk. En over enige tijd staat de cd "Smile" die het trio in eigen beheer heeft uitgebracht bij ons in de bakken bij onze nieuwe "Haarlem Muziekcollectie"!
En nog even ten overvloede, ook jouw cd kan daar staan, zie onze oproep van 6 december 2007!!
(RK)

Nooit meer betalen voor je muziek

Nooit meer betalen voor je muziek! Leuk artikeltje in dagblad "De Dag". Maar.... ga je eens wat verder kijken dan blijkt al snel dat het toch allemaal misschien wat voorbarig was. Het geeft in ieder geval aan dat de muziekwereld behoorlijk in beroering is. Maar waarom ik er eigenlijk over begin is dat het soms wel eens lijkt of het veel mensen voornamelijk om de hoeveelheid muziek en de geluidsdrager gaat ("ík heb een i-pod en daar kunnen wel 30 miljoen nummers op!!") en of de muziek zo goedkoop mogelijk en liefst gratis is, en eventueel ook nog de super geluidskwaliteit, en niet meer om de muziek zelf. Dat is natuurlijk overdreven, maar soms krijg je het idee als je dit soort artikelen in grote getale voorbij ziet komen en mensen hoort praten. Ik persoonlijk heb er nooit van gehouden om me met oordoppen af te sluiten van wat er in de wereld om me heen gebeurd, en ik heb nog een behoorlijke cd-collectie (en zelfs ook nog lp's - voor de wat jongere lezer: dat zijn grote zwarte schijven, waar je geluid uit krijgt door er een armpje met een scherpe naald in te zetten) dus in mijn persoonlijke leven heb ik nog niet erg de behoefte gevoeld om met die ontwikkelingen mee te gaan. Wat niet is kan natuurlijk altijd nog komen, maar het is voor mij niet erg belangrijk hoe ik aan de muziek kom, het gaat mij vooral om de muziek zelf, en dan het liefst zelf muziek maken op de saxofoon of fluit. En natuurlijk heb ik mijn helden. Van één van die helden is niet zo lang geleden eindelijk voor het eerst een cd uitgekomen van muziek die hij in de jaren 60/70 opnam. Harold McNair. Hij is een van die mensen die ik eigenlijk alleen maar van een paar nummers ken die ik echter zo fantastisch vond dat ik hem al lange tijd tot een van mijn favorieten reken. Die nummers stonden overigens op een cassettebandje, en waren van een nogal krakerige plaat opgenomen vandaar ook de inleiding. Gelukkig zijn die nummers ook op de cd terechtgekomen. Hij staat al een tijdje in ons lijstje met luistertips. Op die cd The fence staan een paar van de beste fluitsolo's die ik ooit hoorde (die overigens van een andere lp komen - getiteld Harold McNair, uit 1968- waarvan een aantal nummers op de cd terecht zijn gekomen) met name in de nummers Indecision en The cottage (transcripties van deze solo's en van Lord of the reedy river zijn te vinden op de website van John Devitt, voor de liefhebber). Die solo's hebben alles, ze zijn inventief, gepassioneerd, technisch perfect en met een fantastische timing. Luisteren! Wel even geduld, want op het moment dat ik dit stukje schrijf is de cd voor de derde keer uitgeleend, tot mijn grote vreugde. Daarom als voorproefje een video van The hipster, een van zijn bekendste nummers (ook op de cd) Wat mij betreft ietsje minder dan de voornoemde titels, maar die waren niet te vinden op Youtube. (RK)