Voordat ik het vergeet ...

In de krant las ik dat onze directeur een kleindochter is van Meyer Sluyser. Ik moest denken aan de boekenkast van mijn ouders, en de titels die me altijd zullen bijblijven: 'Voordat ik het vergeet' van Sluyser, 'Morgen bloeien de abrikozen' van Bertus Aafjes, 'De teerling is geworpen' van Sartre, 'De ontaarde slapers' van Ruyslinck, 'Kijk maar er staat niet wat er staat', een gedichtenbundel van Achterberg (als jongen meende ik een wereldvondst van een woordspeling gedaan te hebben omdat ik eerst altijd 'waterstaat' las, later bleek dat zowat mijn hele generatie dat ook zo had), een paar Amerikaanse pockets van mijn vader, waaronder 'The persian cat' met op de omslag een voluptueuze dame in uitdagende houding:

(bloedspannend vond ik dat als klein jongetje, deze jaren 50 porno)
Er zal ongetwijfeld nog meer in de kast hebben gestaan, ook Spock kan ik me nog herinneren, maar dit zijn de titels die me altijd zijn bijgebleven.
Wat ik ook nooit vergeten zal is dat het luisteren naar muziek een spannend avontuur was, zo was ik gék op 'A swingin' safari', maar grammofoonplaten waren veel te duur om zo maar aan te schaffen dus tussen de middag om half één zat ik aan de radio gekluisterd om op radio Bruxelles de eerste 16 maten van dat nummer te horen dat ze gebruikten als begintune. En voordat ik mijn (pop)platencollectie begon met het singletje 'Pour moi la vie va commençer' van Johnny Halliday was het altijd maar wachten of ze het nummer wilden draaien in de spaarzame programma's op de radio die zich aan popmuziek waagden (Tussen 10+ en 20-, Tijd voor teenagers) En later beluisterde ik m'n favoriete nummers door de ruis en het zo nu en dan wegvallen heen van zenders als Veronica, Luxemburg, Carolina ... totdat ik geld bij elkaar gesprokkeld had om weer een singletje te kopen, hele lp's kwamen pas later.
Nu is het gelukkig een stuk makkelijker, praktisch alles is verkrijgbaar en te vinden, het heeft onnoemelijk veel voordelen, omdat ik eindelijk ook weer naar muziek kan luisteren die ik járen geleden voor het laatst hoorde en niet terug kon vinden. Ik ken mensen die bijna (bijna!) terugverlangen naar die tijd dat muziek luisteren meer werd ervaren als een spannend avontuur. Verkeerd soort nostalgie vind ik dat, de vrije toegang tot veel en veel verschillende soorten muziek leidt tot allerlei interessante vormen van kruisbestuiving en dat leidt er weer toe dat er steeds nieuwe en spannende wegen ingeslagen kunnen worden.
Maar eigenlijk is er ook weer niet veel nieuws onder de zon, want was dat zeker in de muziek altijd al niet zo en heeft dat niet fantastische mooie muziek opgeleverd?
Dus weg met die enge cultuur- (en andere) xenofobie.
(Roel)