Als je de foto van de cd-hoes bekijkt zie je het al: dit zijn geen Engelsen. Meer Blondie, maar dan met een donkerharig vrouwelijk bandlid. The Pains of being pure at heart komen ook uit New York. Maar daarmee houden de gelijkenissen op.
Hoewel dus van Amerikaanse afkomst, klinkt de band Engels. Om precies te zijn: als een indiebandje circa 1986. Dat wil zeggen: ietwat rammelend, gruizig en melodieus. De groep zou bij wijze van spreken uit Blackpool kunnen komen. Dit soort muziek wordt anno 2009 in Engeland helaas niet meer gemaakt. Maar zet de cd van The Pains etc. op en waant je in 1987, luisterend naar bands als The Primitives, The Servants, The Sea Urchins of Talulah Gosh. Niemand kent ze nog, maar wat waren ze leuk. Technisch beperkt en daar nog trots op ook. Hun muziek hoorde te rammelen.
Het debuut van The Pain etc. rammelt dan wel niet echt, het weet wel goed het geluid "van toen" op te wekken. De nummers zijn melodieus, met simpele melodieen. Kort en krachtig, hemels af en toe. Uitschieters zijn nummers als “Contender”, “Stay alive” en“Gentle sons”. Maar verwacht geen muzikale hoogstandjes, simpelheid blijft troef.
Interesse in de “real stuff” ? Luister dan eens naar de dubbelcd “CD86” met daarop een fraai overzicht van de Britse indiesound van 1986. Muziek waar je blij van wordt. Te reserveren bij Muziekweb.nl
Joop
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten