Na “The back room” (2005) en “An end has a start” (2007) verrast Editors uit Birmingham ons nu met “In this light and on this evening”.Verdwenen is het grote geluid van die eerste twee cd’s. Nu horen we een meer introverte groep die de accenten op de keyboards legt. Niet dat de jaren ’80 verdwenen zijn, in tegendeel. Editors klinkt nu alleen meer als Depeche Mode i.p.v. The Chameleons en Echo & The Bunnymen.
Je kan zeggen dat “In this light and on this evening” introverter klinkt, zonder de pathos van voorheen. Van bravoure naar introspectie. Zanger Ton Smith klinkt steeds meer als de getergde Ian Curtis (Joy Division) en invloeden van The Passage en de vroege Danse Society sijpelen door. Dat wil niet zeggen dat deze nieuwe cd uit uitsluitend jatwerk bestaat. Het is een frisse, dappere en geslaagde poging van Editors om zich te vernieuwen, zonder in feite de oude lijnen van “The back room” en “An end has a start” te verloochenen.
Groots is het begin met het gelijknamige titelnummer. En ja, daar barst ook een gitaar doorheen. Prijsnummer is het pakkende “Papillon”, met de steeds herhaalde kreet van “It kicks like a sleep stitch”. Groots klinkt “Like treasure”. En de beat goes on…dansbaar in “Bricks and mortar” en ingetogen in “The big exit”. Een beetje wrevel roept “In this light and on this evening” soms ook wel op. Zo’n gevoel dat je denkt: “Grijp die gitaar toch eens, man”. Dan verlang je even naar de “oude” Editors.
Laten we zeggen dat we deze nieuwe cd moeten zien als aanvulling op de eerste twee. Maar hierna wil toch wel weer het grootste New Wave geluid terug svp.
Joop
De cd "In this light and on this evening" van Editors is binnenkort in de collectie van de Stadsbibliotheek te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten